Poszukując w sieci polskich zasobów dotyczących eye-trackingu natrafiłem na odniesienie do pracy doktorskiej, której tematyka po prostu mnie powaliła.

Chodzi o badania nad "Syndromem popołudniowego obniżenia sprawności działania w perspektywie zarządzania środowiskiem pracy" prowadzone z użyciem okulografu 🙂

W pracy tej dowiedziono niezbicie, że po obiedzie chce się spać 🙂

Oczywiście, nie żebym się naśmiewał - prawdopodobnie jest to wyjątkowo istotny obszar badań "neuroergonomii"...

Oto fragment abstraktu:

Celem poznawczym badań prezentowanych w pracy było wykrycie zaburzeń, jakim w okresie występowania syndromu popołudniowego obniżenia sprawności działania (PLD syndrom "post lunch dip syndrom") podlegają procesy uwagowe (...).

W części empirycznej zaprezentowano badania własne dotyczące dysfunkcji orientacyjnego systemu uwagi (ze szczególnym uwzględnieniem operacji uwalniania uwagi) w okresie występowania syndromu PLD. Operacje uwalniania uwagi badano rejestrując ruchy gałek ocznych. Do rejestracji wykorzystano okulograf Ober 2 duo. (...) Parametrem, który poddawano analizie był czas utajenia ruchów gałek ocznych. Przebadano 27 mężczyzn, w wieku od 19 do 27 lat. Badania prowadzono w trzech sesjach: porannej (9.00 - 10.30), popołudniowej (13.00 - 14.30) oraz późno-popołudniowej (17.00 - 18.30). Jako podstawę opracowania statystycznego przyjęto model ANOVA.

Wyniki wskazują, iż w okresie występowania syndromu PLD (13.00 - 14.30) pojawiają się zaburzenia procesu uwalniania uwagi. Efektem zmian jest zaburzenie funkcjonalnej równowagi pomiędzy strukturami systemu orientacyjnego uwagi. Dysfunkcja orientacyjnego systemu uwagi powoduje, iż godziny występowania syndromu PLD są godzinami zwiększonego ryzyka popełnienia błędu i wystąpienia wypadku. W świetle uzyskanych wyników syndrom jawi się jako dwukomponentowy. Z jednej strony jego objawem jest występująca senność, z drugiej zaś dysfunkcja systemu uwagowego. (...)

Take care!